طنز وعده های شیرین کجایی
روزهای خوش انتخابات مدتهاست که تمام شده ، راستی کسی از منتخبان استان در مجلس خبری دارد!! کجا هستند، چکار می کنند ، آن وعده های شیرین چه شد!!
آه یاد آن روزهای انتخابات بخیر انگار همین دیروز بود.
مردم حتی از دور افتاده ترین روستاهای استان دم به دقیقه با نامزدهای مختلف مینششتند به هی به وعده های شیرین کاندیدها گوش می دادند و هی کیف می کردند.
عزیزان نامزد هم مثل سوپرمن در نقش ناجی ظاهر می شدند و برای رفع معضلات مختلف، پیشنهادات و راهکارهای ارائه می دادند که بعضا خیلی هم کارآمد بود، از ایجاد مترو زیر خلیج فارس بگیر تا گاز کشی کوه گنو و اینگونه وانمود میکردند که اگر آنها نماینده شوند در اولین فرصت پیگیر مشکلات مردم میشوند و برای آسایش آنها همه کار میکنند و بودجهها رو فرت به سمت مردم وِل میکنند.
و در اثر کمکاریهایی که تاکنون انجام شده معمولا از نمایندههای فعلی شدیدا انتقاد میکنند و از عملکرد ضعیفشان عصابی میشوند و گاهی از شدت عصبانیت کُت یا کاپشن خود را در میآورند و کلی حرص میخورند به طوری که اگر خدای نکرده زبانم لال نماینده مورد نظر دم دست باشد ممکن است کار به درگیری لفظی و برخورد فیزیکی بینجامد.
یادش بخیر چه قول و وعده ها که داده نشد، یکی خود را رابینهود میپنداشت ،دیگری خود را زورو، یکی فکر میکرد بَتمن است و دیگری پسرشجاع! جومونگ هم با توجه به محبوبیتی که در سالهای اخیر داشته آرزوی مشترک همه نامزدها بود.
چه شب ها که عزیزان کاندید در جلوی آینه تمرین سخنرانی در فلان ده یا محله را اجرا نکردند .
چپ و راست می گفتند مشکلات مردم را حل میکنند، هی گفتند سازندگی میکنند ،همینجور ایجاد اشتغال میکنند و این رویا بافی ها چقدر برای همه لذت بخش بود.
مردم هم از این جهت باید قدر این دوران شیرین را بدانند که بار دیگر مورد توجه هستند و این بار بجای آنکه آنها دنبال بزرگان منطقه و استان باشند این نامزدها هستند که به سراغشان میروند و کلی تحویلشان میگیرند.
اصلا صمیمیتی بین مردم و کاندیداها ایجاد شده بود که حواریون حضرت مسیح حسرتش میخورند. مردم چپ و راست وعدههای خوب میشنیدند ، همه مشکلات را بزودی در حال حل شدن بود، جوانان هم خود را برای اشتغال و ازدواج آماده میکردند.
اصلا وِلوِلهای در شهر و روستاها برپا شده بود که نگو... چقدر پخت و پزی می شد چقدر کباب خوردیم
حتی چند تا از جادههای روستایی دورترین نقاط استان هم آسفالت شد !!
راستی الان نمایندهامون کجا هستند، چکار می کنند، کسی خبری دارد!!
آه دوران شیرین انتخابات کجایی ، آه ایام رویایی کجایی... کجایی که در حسرت ندیدن همه آن وعده های الکی آواره ترینم.